ความปลอดภัยในการทำงานสำหรับการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ

การจมน้ำ

การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำมักต้องทำงานบนแท่นลอยน้ำ เรือ หรือใกล้สระน้ำและแทงค์ ซึ่งการทำงานผิดพลาดหรือความล้มเหลวของอุปกรณ์อาจนำไปสู่การจมน้ำได้ สภาพอากาศที่ไม่เอื้ออำนวย เช่น พายุหรือลมแรง ทำให้ความเสี่ยงเหล่านี้รุนแรงขึ้นเนื่องจากทำให้แหล่งน้ำปั่นป่วนมากขึ้นและยากต่อการทำงานนั่นเอง

แม้ว่าข้อมูลเฉพาะเจาะจงทั่วโลกเกี่ยวกับการจมน้ำที่เกี่ยวข้องกับการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำนั้นมีจำกัด แต่ภาคเกษตรกรรม รวมถึงการประมงและการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ได้รับการยอมรับว่ามีอัตราการจมน้ำสูงกว่าอุตสาหกรรมอื่นๆ อย่างมาก

การลื่น

สภาพแวดล้อมทางน้ำโดยธรรมชาติแล้วมีความเปียกอย่างมาก ซึ่งนำไปสู่พื้นผิวเปียกรอบบริเวณทำงาน บนท่าเรือ และภายในโรงงานแปรรูป การเจริญเติบโตของสาหร่ายบนทางเดินหรือการสะสมของเสียจากปลาก็มีส่วนทำให้เกิดความลื่น เพิ่มโอกาสเกิดอุบัติเหตุได้

การลดความเสี่ยงเหล่านี้นั้นค่อนข้างยาก เนื่องจากเป็นพื้นที่ทำงานที่มีน้ำอยู่ตลอดเวลา จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำให้แห้ง ดังนั้นการทำความสะอาดเพื่อลดโอกาสการยึดเกาะของคราบไคลต่างๆ และการใส่รองเท้ากันลื่นที่มีประสิทธิภาพ จะช่วยลดความเสี่ยงจากการลื่นได้เป็นอย่างมาก 

อาการบาดเจ็บที่กล้ามเนื้อและกระดูก

งานต่างๆ เช่น การลากอวน การยกถังอาหารหนัก หรือการเคลื่อนย้ายปลาระหว่างทำงาน อาจทำให้กล้ามเนื้อและข้อต่อตึงได้ การเคลื่อนไหวซ้ำๆ ระหว่างการทำงาน ก็อาจจะส่งผลให้เกิดความผิดปกติของการบาดเจ็บสะสม

การจัดการกับความเสี่ยงเหล่านี้จำเป็นต้องมีการประเมินกิจกรรมการทำงานตามหลักสรีระศาสตร์เพื่อออกแบบพื้นที่การทำงานให้ซัพพอร์ตกับสรีระของพนักงาน ใช้อุปกรณ์ช่วยยกเชิงกล และส่งเสริมเทคนิคที่ลดความเครียดทางกายภาพ

การสัมผัสสารเคมี

การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำใช้สารเคมีหลายชนิดเพื่อรักษาคุณภาพน้ำ การรักษาโรค และการทำความสะอาด การจัดการที่ไม่เหมาะสมหรือการรั่วไหลโดยไม่ตั้งใจอาจทำให้ผิวหนังสัมผัสหรือสูดดมสารอันตราย รวมถึงยาฆ่าเชื้อ ยาปฏิชีวนะ และยาฆ่าแมลง

ระเบียบวิธีการจัดการสารเคมีที่ครอบคลุม รวมถึงการติดฉลาก การจัดเก็บ และการฝึกอบรมการใช้อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคล (PPE) อย่างเหมาะสม ถือเป็นสิ่งสำคัญในการลดความเสี่ยงจากการสัมผัสสารเคมีอันตราย

อันตรายทางชีวภาพ

พนักงานมีความเสี่ยงต่อการสัมผัสเชื้อโรคที่เป็นพาหะของปลาและสัตว์มีเปลือก เช่น แบคทีเรีย Vibrio ซึ่งอาจทำให้เกิดการติดเชื้อได้หากไม่ดำเนินมาตรการป้องกัน การจัดการปลาหรือการทำงานในสภาพแวดล้อมที่มีของเสียจากปลาสามารถกระตุ้นให้เกิดอาการแพ้หรือโรคหอบหืดในบุคคลที่มีภาวะอ่อนต่อเชื้อเหล่านี้ได้

การตรวจสุขภาพเป็นประจำและส่งเสริมหลักปฏิบัติด้านสุขอนามัยส่วนบุคคลที่ดี เช่น การล้างมือให้สะอาด สามารถช่วยลดความเสี่ยงของการสัมผัสอันตรายทางชีวภาพได้

เครื่องจักรและอุปกรณ์

การใช้เครื่องจักรและอุปกรณ์ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ตั้งแต่เครื่องจ่ายอาหารสัตว์ไปจนถึงเครื่องคัดแยก ก่อให้เกิดความเสี่ยงของการติดกับเครื่องจักร บาดแผล และการบาดเจ็บอื่นๆ สภาพแวดล้อมทางน้ำสามารถเพิ่มความเสี่ยงต่ออันตรายจากไฟฟ้าได้เนื่องจากอยู่ใกล้น้ำและไฟฟ้า

การตรวจสอบให้แน่ใจว่าเครื่องจักรทั้งหมดมีการ์ดเครื่องจักรที่เหมาะสม การบำรุงรักษาตามปกติ และการให้การฝึกอบรมเกี่ยวกับการปฏิบัติงานอย่างปลอดภัย ถือเป็นมาตรการสำคัญในการป้องกันการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องกับเครื่องจักร